6. η Διαθήκη του Θεού με τους Ισραηλίτες
6.Καθώς μελετάμε την Αγία Γραφή μας γίνεται ολοένα και ποιο ξεκάθαρο, πως το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία όλου του κόσμου ολοκληρώνεται με την τελική μέριμνά του και για τον λαό Ισραήλ. Ο Θεός, θα έρθει στιγμή που θ’ ασχοληθεί και πάλι διεξοδικά με τους Ισραηλίτες στο σύνολό τους, ως λαό δηλαδή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σωθούν όλοι, διότι στο τέλος μόνο ένα μικρό υπόλοιπο, οι εκλεκτοί όπως τους ονομάζει η Αγία Γραφή, (Μάρκ.13:14-21) θα είναι εκείνο που θα περάσει τις σκληρές δοκιμασίες και τις απίστευτες διώξεις που θα υποστούν. (Αποκ.12:1-τέλος)
Χάρις όμως των εκλεκτών εκ του λαού Ισραήλ θα συντέμνει ο Θεός τις ημέρες εκείνες που ανηλεώς θα καταδιώκονται, διαφορετικά θα εξολοθρεύονταν όλοι. Θα ενεργήσει έτσι ο Θεός, επειδή μένει πιστός στις υποσχέσεις του προς τους πατέρες του λαού αυτού, εκπληρώνοντας αυτές μέχρι κεραίας. Ο προφήτης Ζαχαρίας λέει δια του Πνεύματος, το εξής καταπληκτικό.
«Και θέλω εκχέει επί τον οίκον Δαβίδ και επί τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ πνεύμα χάριτος και ικεσιών· και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον εξεκέντησαν, και θέλουσι πενθήσει δι’ αυτόν ως πενθεί τις διά τον μονογενή αυτού, και θέλουσι λυπηθή δι’ αυτόν, ως ο λυπούμενος διά τον πρωτότοκον αυτού» (Ζαχ.12:10)
Είναι βέβαιο πως όλ’ αυτά θα συμβούν στην επταετή παγκόσμια ηγεμονία ενός σκληρού δικτάτορα, (Αποκ.13:7) και στο τέλος μιας καταστροφικής περιόδου για όλους τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους. Η Αγία Γραφή την ονομάζει και περίοδο της «μεγάλης θλίψης», της μεγαλύτερης που υπήρξε από καταβολής κόσμου και που ποτέ άλλοτε δεν πρόκειται να υπάρξει, αφού οι βασιλείες όλης της γης θα παραδοθούν για πάντα στα χέρια του Χριστού και στους αγίους Του!
Σε συνθήκες πλήρους σύγχυσης, τελείας υποκρισίας, μεγάλης τυραννίας και απίστευτων διώξεων, φαινόμενα που οι περισσότεροι βλέπουν από τώρα να ανακύπτουν λόγω επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων σε όλο τον κόσμο μέσω της παγκοσμιοποίησης, ο άνθρωπος αυτός, ο αντίχριστος καθώς ονομάζεται, «θ΄αλλάξει νόμους και καιρούς». (Αποκ.13:5)
Ιδιαίτερα στην διάρκεια της δεύτερης περιόδου της παγκόσμιας διακυβέρνησής του που θα διαρκέσει 3,5 χρόνια, δεν θα υπάρχει τίποτα που να τον εμποδίζει για να γκρεμίσει κάθε φραγμό, οτιδήποτε δηλαδή καλό, ηθικό και νόμιμο που από τα αρχαία χρόνια υπήρχε στις συνειδήσεις και των ποιο απλών ανθρώπων. Αυτό θα έχει σαν συνέπεια να έρθει σε ρήξη με πολλούς ανθρώπους, που εκτός των άλλων, θα θελήσουν να του αντισταθούν για να μην βάλουν το χάραγμα με τον αριθμό 666 στο δεξί τους χέρι και στο μέτωπο που θα προσπαθήσει να τους επιβάλει. (Αποκ.13:18) Αλλά και στους Ισραηλίτες θα εναντιωθεί. Αρχικά αυτοί θα τον δεχθούν με τιμές, αργότερα όμως θ’ αρχίζουν ν’ αντιστέκονται, επειδή θα καταλάβουν ότι τους εξαπάτησε. Τότε θα προσπαθήσει να τους επιβληθεί παριστάνοντας τον εαυτό του ως τον Μεσσία που όλα τα χρόνια περίμεναν, με τρόπο που «αυτός θα αντιτάσσεται και θα υπερυψώνει τον εαυτό του ενάντια σε κάθε έναν που λέγεται θεός ή σέβασμα, ώστε να καθήσει στον ναό τού Θεού, ( στον ναό του Σολομώντος που μέχρι τότε οι Ισραηλίτες θα τον έχουν και πάλι ανοικοδομήσει) ως Θεός, αποδεικνύοντας τον εαυτό του ότι είναι Θεός». (Β΄Θεσ.2:4)
Τα αίτια της πτώσης τους
Αναρωτιόμαστε καμιά φορά, για το πως οι Ισραηλίτες έφτασαν στο σημείο να δεχθούν κάποιον που έσπειρε ανάμεσά τους τον όλεθρο και την καταστροφή! Έναν άνθρωπο στο πρόσωπο του οποίου νόμιζαν πως έβλεπαν τον Μεσσία που περίμεναν, την στιγμή, που ο ίδιος έδειχνε από την αρχή εντελώς ξένος προς τις διαθήκες που είχε κάνει ο Θεός με τους πατέρες τους!
Αλλά και οι πατέρες τους, όταν είχαν την ευκαιρία, μήπως έδειξαν ποτέ ενδιαφέρον στα μηνύματα των προφητών τους, τους οποίους αν και δέχονταν ότι ήταν από τον Θεό, αδιαφορούσαν, όταν εκείνοι τους εξηγούσαν ξανά και ξανά και σ’ όλο τον λαό, τον ακριβή τόπο αλλά και τον χρόνο όπου θα εμφανιζόταν ο Μεσσίας του Ισραήλ;
Αδιαφορούσαν ακόμα και για τις επερχόμενες ταλαιπωρίες τους, ακόμα κι όταν ο Θεός δια του προφήτου Ωσηέ φώναζε, «Ο λαός μου αφανίστηκε για έλλειψη γνώσης· επειδή λοιπόν εσύ απέρριψες τη γνώση, κι εγώ απέρριψα εσένα..». (Ωσ. 4:6)
Δεν έκαναν το παραμικρό…Το αντίθετο μάλιστα! με πρωτοστατούντες το ιερατικό κατεστημένο της εποχής που τότε προσπαθούσε να κρατήσει όρθιο και ανέπαφο το διεφθαρμένο πλαίσιο στο οποίο λειτουργούσε, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, τους κυνήγησαν ανηλεώς, υποβάλλοντας τους ανθρώπους του Θεού σε δοκιμασίες και βασανιστήρια η παραδίδοντάς τους και στο θάνατο ακόμα, όπως έγινε στην περίπτωση του Ιησού Χριστού!
Μήπως τα παιδιά τους η οι επόμενες μετά από αυτούς γενεές που πέρασαν σε όλους τους επόμενους αιώνες, άλλαξαν την στάση τους; Aν κι έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους όλες τις ευλογίες από τον Θεό να μετατρέπονται με τον χειρότερο τρόπο σε κατάρες, – πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τα πάνδεινα που πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι όλο αυτόν τον καιρό,- παρά ταύτα, τίποτα δεν τους συνέτισε, ώστε ν’ αναπληρώσουν την μέχρι τότε άγνοιά τους για τον Ιησού Χριστό, να διακρίνουν το θέλημα του Θεού και να επιστρέψουν σ’ αυτό.
Τι κι αν διδάσκονται έως σήμερα την Παλαιά Διαθήκη και τον Μωυσή κάθε Σάββατο στις συναγωγές τους;
Το πέπλο της απιστίας εξακολουθεί να τους καθιστά ανίκανους στο ν’ αναγνωρίσουν έως τώρα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού τον Μεσσία, τον οποίον όμως εξακολουθούν να περιμένουν! (Β΄Κορ.3:14-16)
Σκανδαλίσθηκαν από την «εμφάνιση» Του! Αν και είχαν προειδοποιηθεί γι αυτό! Με μια κακώς εννοούμενη ερμηνεία που είχαν αποδώσει στις Γραφές τον περίμεναν πάνοπλο, ως βασιλέα και ελευθερωτή τους από τον ζυγό των Ρωμαίων κατακτητών και όχι ως έναν απλό δάσκαλο με ταπεινή καταγωγή! Έπειτα, να τον δουν κιόλας να έρχεται καθήμενος «επί πώλου όνου» κηρύττοντας μια Βασιλεία στους ουρανούς και όχι επί της γης; Ε αυτό πήγαινε πολύ! (Ιωάν.12:15)
Η διδασκαλία της Βασιλείας του Θεού που είχε συστατικά νέου οίνου και απαιτούσε νέους ασκούς, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έκανε εαυτόν ίσα με τον Θεό, το εξέλαβαν ως απειλή για το μέχρι τότε σάπιο οικοδόμημά τους και με κατασκευασμένες κατηγορίες περί βλασφημίας, τον σταύρωσαν.
Συμπερασματικά λέμε, πως η άγνοια και η απιστία, ένα πραγματικά εκρηκτικό μίγμα, οδήγησε τους Ισραηλίτες σε μια άνευ προηγουμένου πτώση.
Απομακρυσμένοι ακόμα από την διαθήκη που είχε κάνει μαζί τους ο Θεός συνεχίζουν τις παραδόσεις και τα εντάλματα των θρησκευτικών τους ηγετών που τους έκαναν συνειδητά ν’ αγνοούν, ότι η βάση της διαθήκης δεν είναι η τήρηση νομικών και τελετουργικών υποχρεώσεων, αλλά η αγάπη που συνδέει το Θεό με τον Ισραήλ.(Ωσ.13:2)
Τα αποτελέσματα της πτώσης τους
Ήταν ένα τίμημα που το πλήρωσαν ακριβά. Ο Θεός μετά απ’ αυτό, ενώ αρχικά τους τίμησε με την παρουσία του, (Α΄Τιμ.3:16) αυτοί δεν τον εδέχθησαν. «Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν». (Ιωάν.1:11)
Διάλεξαν το σκοτάδι και όχι το φως, τον Βαραββά έναν δολοφόνο και όχι τον Χριστό που όχι μόνο τους ευεργέτησε αλλά και φανέρωσε πρώτα σ’ αυτούς δρόμο σωτηρίας που οδηγούσε στην Βασιλεία του Θεού. (Ματθ.4:16-17)
«Τον αποδοκίμασαν με τον χειρότερο τρόπο για να γίνει σε αυτούς κεφαλή γωνίας, λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου». (Α’ Πέτρ.2:8) η απείθειά τους στον Λόγο του Θεού τους έκανε να πέσουν επάνω σ’ αυτή την πέτρα και να συντριφτούν· προκάλεσαν την μήνη του Θεού και η πέτρα έπεσε επάνω τους και τους κατασύντριψε. Εις τους πιστεύοντας όμως από τον λαό, σε όσους επέλεξαν να γίνει για ότι έχτιζαν θεμέλιος λίθος, σ΄ αυτούς θα είναι τιμή!
Διότι πόσες προσπάθειες δεν έκανε ο Κύριος για να τους συνάξει, «καθ’ ον τρόπον η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας της», για να τους οικτίρει και να τους ελεήσει και «δεν ηθελήσαν», γι αυτό και κατέληξε να τους λέει, «Ιδού, σας αφίνεται ο οίκός σας έρημος». (Λουκ.13:34-35) Έτσι λοιπόν τους άφησε μόνους, χωρίς την μέχρι τότε προστασία Του και επέτρεψε να γίνουν απάτριδες, αποδιοπομπαίοι και παροιμία όλων των λαών. (Δευτ.28:37) Εμείς οι νεώτεροι γνωρίσαμε την γραμμή αίματος αυτού του λαού, όταν αυτή έφτασε έως την πρόσφατη παγκόσμια ιστορία μας και μέχρι τις ημέρες μας. Με ποιο τρόπο υπήρξαν χιλιάδες και όπως λέγεται εκατομμύρια από αυτούς τραγικά θύματα, ως αποτέλεσμα ενός ανεξήγητου και ανηλεούς κυνηγητού από τους διώκτες τους, που ήταν από κάθε γλώσσας, κάθε φυλής και κάθε λαού!
Ο καιρός της αποκατάστασης του λαού Ισραήλ
Όμως η ταλαιπωρία αυτού του λαού θα έρθει καιρός που κάτω από προϋποθέσεις θα λάβει τέλος! (Λουκ.13:35,Β΄Κορ.3:16 κ.άλ.)
Θα προκληθούν την περίοδο εκείνη τέτοια γεγονότα, όπου με αφορμή και τον αντίχριστο θα επηρεάσουν βαθιά τις συνειδήσεις των Ισραηλιτών. Θα μετανοήσουν για τα λάθη των πατέρων τους και την απιστία την δική τους. Και ενώ μέχρι τότε αρνούνταν ν’ αναγνωρίσουν στο πρόσωπο Του Ιησού Χριστού Τον Μεσσία που περίμεναν, θα μετανοήσουν και θα «Θα επιβλέψουν σ’ εκείνον τον οποίο λόγχισαν»! (Ιωάν.19:37)
Το θαυμαστικό είναι δικό μας , αφού δείχνει πως έχουμε να κάνουμε με έναν Θεό ελεήμων και οικτίρμων που δεν ξεχνά, αλλά είναι πιστός και αληθινός και έχει την δύναμη να κάνει τα πάντα. Ένα από τα πρώτα που πρόκειται να γίνουν από τον Κύριο είναι και η αποκατάσταση αυτού του λαού.
« Ύστερα απ’ αυτά ( ενν. τα γεγονότα που θα συμβούν εις βάρος των Ισραηλιτών) θα επιστρέψω! και θα ανοικοδομήσω τη σκηνή τού Δαβίδ, που έχει πέσει· και τα κατεδαφισμένα της θα τα ανοικοδομήσω, και θα την ανορθώσω». (Πράξ.15:16,17)
Εδώ δηλαδή τι βλέπουμε; Ο ελεήμων αυτός Θεός και Κύριός μας, έρχεται πάλι, όχι όπως την πρώτη φορά ως ο ταπεινός Ιησούς «επί πώλου και όνου υιού υποζυγίου», (Ματθ.21:5) αλλά τώρα ως «Βασιλιάς των Βασιλέων και ως Κύριος των Κυρίων», ( Α΄Τιμ.6:15, Απ.17:14) για να τους παρηγορήσει , να τους ανορθώσει , να αποκαταστήσει τα χαλάσματά τους και να κατοικίσει με την εκκλησία του ανάμεσά τους, λέγοντας ακόμη τα εξής:
10.«Να νιώθεις ευχαρίστηση, και να ευφραίνεσαι, θυγατέρα Σιών· επειδή, δες, εγώ έρχομαι, και θα κατοικήσω στο μέσον σου, λέει ο Κύριος.
11.Και πολλά έθνη θα ενωθούν μαζί με τον Κύριο κατά την ημέρα εκείνη, και θα είναι λαός μου· και θα κατοικήσω στο μέσον σου, και θα γνωρίσεις ότι ο Κύριος των δυνάμεων με έστειλε σε σένα.
12 Και ο Κύριος θα κληρονομήσει ολοκληρωτικά τον Ιούδα για μερίδα του στην άγια γη, και θα εκλέξει πάλι την Ιερουσαλήμ». (Ζαχ.2:10-12)
Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των εθνών απέναντί τους;
Εάν αντιληφθούμε ποιο είναι το σχέδιο του Θεού γι αυτούς τους ανθρώπους, (Ρωμ.12:1-τέλος) τότε θα πάψουμε να υψηλοφρονούμε και να κρίνουμε οτιδήποτε πριν από τον καιρό του! Αντίθετα η γνώση αυτή θα πρέπει να μας κάνει να φοβόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε από τα παθήματα των Εβραίων, για να μην αντιμετωπίσει κανείς την αυστηρότητα του Θεού όπως κι αυτοί.
Αυτό το λέμε διότι πολλοί από τους ανθρώπους και όποιος μπορεί να το δεχτεί αυτό, έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν λάθος κατηγορώντας αυτόν τον λαό για όλα τα κακά εξ όσων συμβαίνουν ακόμη και σήμερα σε όλο τον κόσμο. Όλος ο «εκχριστιανισμένος κόσμος», καθώς «είδε» ότι οι Ιουδαίοι σταύρωσαν τον Χριστό, τους δεμονοποίησαν. (Δευτ.28:37)
Αυτό βέβαια έγινε, γιατί το επέτρεψε όπως έχουμε πει ο Θεός! Όπως επέτρεψε και για τον Χριστό, να παραδοθεί από τα χέρια τα δικά τους σε χέρια εθνικών για να θανατωθεί και έτσι «να πληρωθούν οι Γραφές». (Ματθ.26:54)
Ασφαλώς οι Ιουδαίοι Τον παρέδωσαν και επέβαλαν την δια του σταυρού θανατική καταδίκη Του. Οι Εθνικοί όμως το έκαναν. Με αυτό λέμε, πως όλοι έχουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί. Ιουδαίοι και Εθνικοί! Και εν πάση περιπτώσει, αν θέλει κάποιος ν’ αποδώσει σε άλλους κατηγορίες εύκολα μπορεί να το κάνει, όμως αυτό που δεν πρέπει να κάνει, είναι να κρύβει τις αμαρτίες και τα πάθη του πίσω από τις αμαρτίες και τα παθήματα ενός λαού. Την υποκρισία και την αυτοδικαίωση, δεν αγαπάει ο Θεός. (Λουκ.18:11)
Εδώ όμως δεν κατηγορούμε κανέναν. Αλλά ευχαριστούμε τον Θεό γιατί με το δικό τους πέσιμο, ο λαός αυτός έγινε το σκαλοπάτι για ν’ ανέβουν όλοι οι «εκ των εθνών πιστοί», (Ρωμ.12:11) ώστε να βλέπουν και να απολαμβάνουν την σωτηρία του Ιησού Χριστού, μιας και η μέχρι τότε αγνωσία θεού καθώς και οι ειδωλολατρικές τους συνήθειες, τους την έκρυβαν. (Πραξ.17:22-28)
Γιατί ο απόστολος Παύλος αποκαλεί την πτώση τους Μυστήριο;
Όσα και να έχουμε να λέμε για τα γεγονότα της εποχής εκείνης το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι ο λαός αυτός με τις πράξεις του τυφλώθηκε και συνεχίζει να είναι τυφλωμένος χωρίς ακόμη να εννοεί τα περί της πρώτης ελεύσεως του Ιησού Χριστού, αν και διδάσκονταν από τότε την Παλαιά Διαθήκη κάθε Σάββατο στην συναγωγή. (Β΄Κορ.3:14-16)
Και τούτο όμως «μυστήριο είναι» μας λέει ο απόστολος Παύλος και θα παραμένει έτσι για τους Εβραίους , όχι όμως και για τους «εκ των εθνών πιστούς», για χάρη των οποίων ο Θεός έχει σχεδιάσει αυτήν την περίοδο της χάριτος που διανύουμε , «εωσού εισέλθουν» στην Σωτηρία Του και στην τελική απολύτρωσή Του. Έως ορισμένου καιρού δηλαδή, μέχρι ο Θεός αποκαλύψει το μυστήριο του σταυρού στους προορισμένους για την Ουράνια Βασιλεία Του και η πόρτα της χάριτος κλίσει. Η σωτηρία όμως των Ισραηλιτών θα γίνει στην μεγάλη θλίψη, σε περίοδο δύσκολη γι αυτούς αλλά που τότε ο Θεός θα βρει πρόσφορο έδαφος για να εργαστεί μαζί τους και «ν’ αφαιρέσει τις αμαρτίες τους». (Ψαλ.14:7) ο απόστολος των εθνών στην επιστολή του προς στους Ρωμαίους και σαν ν’ απευθύνεται το ίδιο και σ’ εμάς σήμερα, το αποτυπώνει ως εξής.
25 « Δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, διά να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών»
26 «και ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον· Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ·
27 Και αύτη είναι η παρ’ εμού διαθήκη προς αυτούς, Όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών.
Η στάση τους απέναντι στο ευαγγέλιο, τους κάνει εχθρούς του Θεού για το καλό των εθνών, όμως η εκλογή τους από τον Θεό τους κάνει αγαπητούς εξ αιτίας των προπατόρων τους, δεδομένου ότι και ο Θεός δεν ανακαλεί ούτε τι δωρεές ούτε την κλήση Του. (Ρωμ.11:28-30)
Η εκλογή τους σφραγίστηκε με Διαθήκη που αφορούσε ΜΟΝΟ τους Ισραηλίτες, την οποία έκανε ο Θεός με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τους δώδεκα πατριάρχες, ξεχωριστά μαζί τους, μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να εκπληρωθούν τα πάντα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Και να συγκεράσει έτσι σ’ ένα νέο σώμα ο Θεός, δια της ολότητας της εκκλησίας, την Παλαιά με την Νέα Διαθήκη όπως δείξαμε ποιο πάνω, το πνεύμα και όχι το τυπικό που είναι προεικόνιση των μελλόντων, στην βάση του αίματος του Ιησού για να δικαιωθούν οι πάντες δια της πίστεως. Εμείς ήμασταν (οι εθνικοί), οι κλάδοι κάποιας αγριελαίας που κεντριστήκαμε από έναν καλό γεωργό στην καλλιελαία, που είχε τους φυσικούς της κλάδους, (οι Ιουδαίοι) πριν αυτοί αποκοπούν και πέσουν κατά γης. Τι είναι για τον Θεό τους φυσικούς κλάδους της καλλιελαίας (τους Ιουδαίους) να τους εγκεντρίσει και πάλι στην θέση που ήταν ;
23 «Και εκείνοι δε, (οι Ιουδαίοι) εάν δεν επιμείνωσιν εις την απιστίαν, θέλουσιν εγκεντρισθή· διότι δυνατός είναι ο Θεός πάλιν να εγκεντρίση αυτούς.
24 Επειδή εάν συ απεκόπης από της φυσικής αγριελαίας και παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιελαίαν, πόσω μάλλον ούτοι οι φυσικοί θέλουσιν εγκεντρισθή εις την ιδίαν αυτών ελαίαν». (Ρωμ.11:23-24)
Χρήσιμα συμπεράσματα
Για επίλογο αυτής της ενότητας θα λέγαμε μετά βεβαιότητας ότι ο ερχομός του Ιησού Χριστού θα συνοδευτεί με το τέλος μιας καταστροφικής για την ανθρωπότητα περιόδου, την απώλεια του αντιχρίστου και όλων εκείνων που συνεργάστηκαν μαζί του, έβαλαν το χάραγμά του και προσκύνησαν την εικόνα του, όπως επίσης και με την φανέρωση της εκκλησίας του και την αποκατάσταση των εκλεκτών του λαού Ισραήλ.
Τα γεγονότα αυτά που θα είναι εκπληκτικά και πρωτόγνωρα για τους ανθρώπους, θα σηματοδοτήσουν την απαρχή της Βασιλείας του Ιησού Χριστού, με όλους τους αγίους Του επάνω στην γη, για να κυβερνήσουν αυτή για χίλια χρόνια. Θα είναι δηλ. οι άγιοι της Παλαιάς και Νέας Διαθήκης και εκείνων που θα προκύψουν από την μεγάλη θλίψη του αντιχρίστου, που ο Κύριος σε εκπλήρωση των υποσχέσεών του, θα κάνει να είναι για όλο το διάστημα των χιλίων ετών Βασιλείς και Ιερείς Του Θεού Του Υψίστου. (Αποκ.20:4) θα είναι η ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ και η αρχή σπουδαίων ευλογιών για τους αγίους του Κυρίου, αφού την Βασιλεία του Ιησού Χριστού επί της γης θα την διαδεχθεί στην ολότητά της πλέον η βασιλεία του Θεού για πάντα στους ουρανούς, φανερώνοντάς τους την ‘Άνω Νέα Ιερουσαλήμ την αιώνια πόλη των εορτών ημών! Εκεί ο Θεός «θέλει εξαλείψει παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον». (Αποκ.21:2-4)
Αμήν ! ο Θεός να ευοδώσει το έργο της σωτηρίας Του.
ΤΕΛΟΣ 6ου ΜΕΡΟΥΣ
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: «7. Ο ΛΑΟΣ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ Π.ΔΙΑΘΗΚΗΣ»