Πρέπει να πεθάνει ο σπόρος για να βλαστήσει

Όσοι γνωρίζουν τα μυστήρια της Βασιλείας των ουρανών και γεύονται τον αγαθόν Λόγο του Θεού, λένε πως για να βλαστήσει ο σπόρος της Βασιλείας, χρειάζεται να σπαρθεί σε καλή γη. Από κει και ύστερα, όπως η γη κάνει τον σπόρο και τον μεταμορφώνει σε δέντρο κάρπιμο, έτσι και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος αυξάνει τον πιστό, με τρόπο μυστήριο και ακατανόητο. Όσο ο πιστός δείχνει εμπιστοσύνη στον Κύριο και θέλει να ζει στο θέλημά Του, η δύναμη του Αγίου Πνεύματος ενδυναμώνει την πνευματική του ζωή.

Η Δύναμη του Αγίου Πνεύματος

Η Δύναμη του Αγίου Πνεύματος προετοιμάζει τον πιστό για τη Βασιλεία των Ουρανών. Παρόλο που ο κόσμος δεν κατανοεί αυτή τη δύναμη, χάρη σ’ αυτήν, οι προσκεκλημένοι του Κυρίου πλησιάζουν τον Θεό, προχωρώντας από πίστη σε πίστη. Τι κι αν πιέζεσαι από παντού, αδελφέ μου, ή βρίσκεσαι σε αδιέξοδο ή και στα πατώματα; Το Πνεύμα το Άγιο είναι εδώ για σένα, ως απεσταλμένος Παράκλητος του Χριστού, προκειμένου να ενεργεί κάνοντας πράγματα θαυμαστά. Είναι εδώ για να βρίσκεται κοντά σε εκείνους που χρειάζονται τη βοήθειά Του και να οδηγεί στην σωτηρία όποιον την επιλέγει ως πρώτη του προτεραιότητα. Η αποστολή Του είναι να βοηθήσει όλους όσους ακολουθούν τον δρόμο Του μέχρι να ολοκληρώσουν τον καλό αγώνα της πίστης και να κερδίσουν τη σωτηρία της ψυχής τους.

Ο Κύριος και η Ενότητα με την Καρδιά μας

Όταν η εκκλησία φτάσει στον τόπο που ετοίμασε γι αυτήν και ο λαός Του γίνει μέρος της δόξας Του, τότε ΟΛΑ θα γίνουν εξηγήσιμα…! Η ευχή είναι, ο Κύριος να ενωθεί με την καρδιά μας και να φυτρώσει η σπορά της Βασιλείας που θα ανακαινίσει τον άνθρωπο και θα τον φέρει κοντά στο Φως του Θεού, απαλλαγμένο από φόβο και κατηγορία.

Η Αδιαφορία και οι Δικαιολογίες

Καμιά φορά σκέφτομαι πώς υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που μοιάζουν με γη πατημένη ή γεμάτη πέτρες και αγκάθια. Το λέω έχοντας ως παράδειγμα τον εαυτό μου. Συχνά παραδέχομαι πως η πνευματική μου ζωή δεν ευδοκίμησε όσο θα έπρεπε, επειδή είχα αμελήσει τον Λόγο του Θεού και είχα αφήσει τις δικαιολογίες να καθυστερήσουν την πνευματική μου ανάπτυξη. Ο θησαυρός που αρχικά μου προσφερόταν από τον Κύριο, παρέμενε για καιρό σχεδόν αναξιοποίητος.

Οι Λανθασμένες Προτεραιότητες

Ο Παροιμιαστής λέει, “η ελπίς αναβαλλομένη ατονίζει την καρδίαν,” και αυτό συμβαίνει όταν ο ζήλος για τα πράγματα του Θεού μεταβάλλεται, προκαλώντας διαλείμματα ραθυμίας. Μήπως πρέπει να σκεφτόμαστε για βάρη που παίρνουμε και δεν μας αναλογούν και για δικαιολογίες που μας αποπροσανατολίζουν, διότι συχνά αναβάλουμε πράγματα για τον Κύριο βάζοντας λάθος προτεραιότητες.

Και το ερώτημα είναι: Τι πρέπει να κάνουμε για να βλαστήσει η σποριά της Βασιλείας στον καιρό που πρέπει, πριν ο σπόρος της Βασιλείας εξασθενήσει τελείως με τα καμώματά μας;

-ΑΝ την «πατημένη γη» που εξηγείται όπως η πνευματική αδιαφορία, τότε τον αγρό που δεν τον καθαρίζεις από τις πέτρες και εμποδίζουν τον σπόρο από το ν’ αναπτυχθεί και να βγάλει καρπό, είναι όπως ένας πιστός που αμελεί την σωτηρία του. Αυτός εξαντλείται, σκανδαλίζεται και πέφτει σε πνευματική μιζέρια, αφού εναντιώνεται στους άλλους κι όχι στις επιλογές του…!

-Όταν πάλι έναν αγρό δεν τον καθαρίζεις από «τ’ αγκάθια», η σποριά πνίγεται απ’ αυτά. Παρόμοια δεν αυξάνει και η σποριά της βασιλείας, όταν καταπιέζεται από βιοτικές ανάγκες, εικόνες ακούσματα κι επιθυμίες που αντλούμε από έναν κόσμο χωρίς καθαρά πρότυπα και αλήθεια.!

Πρέπει να πεθάνει ο σπόρος για να βλαστήσει

Μέχρι να φτάσει ο σπόρος σε καλή γη έχει χάσει ήδη τα τρία τέταρτα της δυνάμεώς του, γιατί ΟΛΟΙ με τον έναν η τον άλλο τρόπο κάνουμε τα ίδια δρομολόγια κι ας μην το παραδέχονται ορισμένοι. Κάθε πιστός περνά από καταστάσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξή του (πατημένη γη, πέτρες, αγκάθια). Και κει στο χάσιμο απάνω, την ώρα που ο νους μας άσκοπα περιπλανιέται μπερδεμένος η που λέμε πως όλα τελείωσαν, την ώρα της αδιέξοδης πνευματικής αναστάτωσης, η Χάρη του Θεού αναγεννά τη ζωή. Αυτή η στιγμή είναι που «η καλή γη» εμφανίζεται και η σπορά μπορεί να βλαστήσει. Ανεξαρτήτως των αποτυχιών και των λαθών, παραμένει ένα υπόλοιπο σπόρου που μπορεί να βλαστήσει, καθώς ο Θεός δουλεύει με τη Χάρη Του..!

Ο Νόμος της Ζωής

Είναι ο νόμος της ζωής αυτός; Ο νόμος του Θεού; Τι κι αν χάθηκαν τα 2/3 από την σποριά, το ευτύχημα είναι ότι έμεινε υπόλοιπο…για όποιου η καρδιά είναι διαθέσιμη μένει πάντοτε ένα υπόλοιπο από την σποριά…Το κάνει έτσι ο Κύριος επειδή ζούμε στην Χάρη Του..! Λίγοι σπόροι βρε αδελφέ, όσοι απομείνανε, τους οποίους με κάποιον τρόπο ΠΡΕΠΕΙ να διευκολύνουμε το φύτεμά τους σ’ αυτήν…Και τι καλύτερο από το να κάναμε την πατημένη γη χωράφι καλό, τις πέτρες θρύψαλα και τ’ αγκάθια σκόνη. Πρέπει να πεθάνει ο σπόρος για να βλαστήσει.. Κι ο τελευταίος το ξέρει αυτό…Πρέπει να πεθάνει ο παλιός άνθρωπος και την θέση του να πάρει ο νέος ο εν χριστώ Ιησού που σαν να ‘πεσε σε φρέσκο και καθαρό χώμα ενδυναμώθηκε, κάνοντάς τον ν’ αναστηθεί στον καιρό του φέρνοντας καρπό!

συμπέρασμα

Είναι σημαντικό να εργαστούμε για την δόξα του Ιησού Χριστού χωρίς άλλους περισπασμούς και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις. Όταν έχουμε τις σωστές προτεραιότητες και ισορροπίες, γινόμαστε ευάρεστοι στον Θεό. Αν όχι, τα συναισθήματά μας μεταβάλλονται, το μυαλό μας σκοτεινιάζει και ξεμακραίνουμε από Αυτόν. Καθαρίζοντας την «κακή γη» από πέτρες και αγκάθια, αφήνουμε πίσω τα παλιά και κάνοντας νέα πράγματα, διευκολύνουμε το φύτεμα της σποριάς στη “καλή γη” του Κυρίου, φροντίζοντας στον σωστό χρόνο να φέρνουμε καρπό που θα μένει…

Μια προσευχή ως επιτομή της πολυλογίας μου

Ω Κύριέ μου, αν εμείς για σένα είμαστε πολλά, ΕΣΥ ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Διότι αυτό που φυτρώνει στις καρδιές μας, είναι οι αρετές οι δικές σου. Το ξέρουμε πως μας παίρνει χρόνος αλλά η Αγάπη είναι εδώ, η χαρά είναι εδώ, η ειρήνη είναι εδώ, η μακροθυμία, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια τα πάντα είναι εδώ, αρκεί ν’ απλώσουμε το χέρι μας για ν’ απολαύσουμε τον καρπό σου. (Γαλ.5:22,23)  Από την θέση που είμαστε ο καθένας που ακούει τον Λόγο σου Πατέρα, και πιστεύει αυτόν που μας απέστειλες, ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΌΜΑΣΤΕ, να μην μένουμε μικρές μυρσίνες που αν και όμορφες καταλαβαίνω πως δεν είναι αρκετό, αλλά να γίνουμε κυπαρίσσια..! Φως στον κόσμο αυτόν που θ’ ακτινοβολεί την ευλογία σου, και αλάτι της γης, που θα νοστιμεύει κάθε σχέση μας μαζί σου και με τον καθένα, προσδοκώντας πάντοτε ότι εσύ, το καλό αυτό έργο της σποριάς που άρχισες και χάρι του οποίου έδωσες σ’ μας την ζωή με αφθονία, θα το τελειώσεις κιόλας, κρατώντας τον καρπό του πόνου της ψυχής σου διαπαντός στην αγκαλιά σου. Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΥΡΙΕ…Σου οφείλουμε την αποκατάσταση των σχέσεών μας με τον Πατέρα Θεό, και την νέα μας πορεία προς την ομοίωσής μας μ’ εσένα, διότι Άγιος είσαι κι αγίους θα παραλάβεις!

Ο Κύριος να ευλογεί τον λαό  Του

Μαστοράκος Γιάννης