Καιρός για δεύτερες σκέψεις
Θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου για ένα ζήτημα ιδιαίτερα ευαίσθητο, το οποίο προσωπικά με γεμίζει απορία και ανησυχία. Αναφέρομαι γενικά στην εικόνα του Χριστιανισμού, αυτού του ευλογημένου κινήματος που ενώ αγαπάμε δεν το βλέπουμε ν’ αναπτύσσεται σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Κυρίου Ιησού Χριστού. Δεν επιθυμώ να παρουσιαστώ υπεράνω ή ως κριτής, αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω τον προβληματισμό μου, καθώς αυτή η κατάσταση με κάνει να λυπάμαι βαθειά.
Ο Κατακερματισμός του Χριστιανισμού και η Προσπάθεια για Εκκλησιαστική Αύξηση
Η εικόνα του Χριστιανισμού σήμερα είναι κατακερματισμένη, διαιρείτε σ’ εκατοντάδες ομολογίες και παραδόσεις αλλά αυτό δεν είναι καινούργιο και γνωρίζουμε ότι δεν αλλάζει. Το ανησυχητικό είναι ότι παρά τις προσπάθειές μας να προσελκύσουμε νέες ψυχές στον Χριστό, για κάποιο λόγο δεν ενσωματώνουμε όπως θα έπρεπε. Αυτό με στενοχωρεί, καθώς βλέπουμε τις εκκλησίες να αδειάζουν, αντί να γεμίζουν με νέο κόσμο. Ο Κύριος, σύμφωνα με τα λόγια του Ευαγγελίου, «πρόσθετε καθ’ ημέραν τους σωζομένους στην εκκλησία» (Πράξ.2:47), αλλά μήπως υπάρχει κάτι που μας εμποδίζει από το να βιώσουμε αυτό το φαινόμενο σήμερα; Μήπως έχουμε χάσει την αυθεντική πίστη ή ζούμε με φαντασιώσεις που μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε σε ανώτερο επίπεδο πνευματικής ζωής;
Η Αμαρτία Μέσα στους Χριστιανούς
Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο κόσμος είναι γεμάτος αμαρτία και παράβαση (Α’ Ιωάν.5:19), ενώ οι Χριστιανοί, οι αναγεννημένοι πιστοί, καλούνται να ακολουθούν την ευσέβεια και να αποδεικνύουν την πίστη τους στην καθημερινή ζωή τους. Όμως, η αμαρτία δεν είναι κάτι που απαντάται μόνο “εκτός” της εκκλησίας, αλλά υπάρχει και εντός αυτής, με την υποκρισία και τον τυχοδιωκτισμό να αποτελούν σημαντικά κατά την γνώμη μου εμπόδια στην πνευματική πρόοδο. Συγχωρήστε με αλλά είναι άνθρωποι που δεν ακολουθούν την ευσέβεια αλλά την ντύνονται και γινόμενοι αλαζόνες, παραβαίνουν τον Λόγο του Θεού προκαλώντας διαχρονικά σοβαρές συνέπειες για την εκκλησία.
Η Υποκρισία και οι Απειλές της Εκκλησίας
Η υποκρισία και η αλαζονεία είναι δύο από τα χαρακτηριστικά που καταστρέφουν την ενότητα και την πνευματική ανάπτυξη εντός της εκκλησίας. Ο Ιούδας κι άλλοι παραπεσόντες μαθητές του Χριστού δεν περιγράφονται ως απλοί αμαρτωλοί, αλλά ως υπερήφανοι, ζηλόφθονοι και αλαζόνες. Αυτές οι συμπεριφορές είναι αυτές που έχουν καταστρέψει εκκλησίες κι έχουν καθυστερήσει το έργο του Θεού σε πολλούς αιώνες. Πόσο μεγάλο είναι το μέγεθος αυτού του προβλήματος; Η υποκρισία και η υπερηφάνεια, άραγε παραμένουν και σήμερα εμπόδια για την πρόοδο του έργου του Θεού;
Στην ταπείνωση και την ενότητα είναι διορισμένη η ευλογία
Η ταπεινότητα και η ενότητα αποτελούν τις κύριες αρετές που πρέπει να χαρακτηρίζουν τη ζωή των Χριστιανών και ιδιαίτερα των εργατών του ευαγγελίου. Ποιες εννοούνται υψηλές θέσεις ή αξιώματα μέσα σε μια εκκλησία…Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε τη θέση μας ως λυτρωμένοι απέναντι στον Θεό και να αποφεύγουμε το ξαναζωντάνεμα του παλαιού ανθρώπου που ήταν επιρρεπής στην αμαρτία. Κάθε διακονία και χάρισμα που έχουμε δεν είναι δικό μας, αλλά του Κυρίου και πρέπει να το χρησιμοποιούμε για την προώθηση του ευαγγελίου και την υπηρεσία των άλλων.
Η Ανάγκη για Ένωση και Πίστη
Τελικά, η ενότητα και η πίστη είναι αυτά που χρειάζεται η εκκλησία σήμερα. Αντιμετωπίζουμε έναν κόσμο που βρίσκεται σε σύγχυση και χάος, και είναι επιτακτική η ανάγκη να στραφούμε στον Θεό για καθοδήγηση και φως. Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας κάθε εμπόδιο στην αγάπη και την ενότητα και να επιδιώξουμε να ζήσουμε σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Ο “καιρός” είναι κρίσιμος, και το τέλος πλησιάζει. Αν θέλουμε να ολοκληρώσουμε τον καλό αγώνα της πίστης, πρέπει να παραμείνουμε ταπεινοί και ενωμένοι ως σώμα Χριστού, υπηρετώντας το έργο της σωτηρίας Του με όλη μας την καρδιά.
Ένα Συμπέρασμα για Δεύτερες Σκέψεις
Ο Χριστιανισμός αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. Η ανάγκη για ταπεινότητα, ενότητα και αγώνα για την πνευματική ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Μόνο μέσα από την αυτοκριτική, την πίστη και την αγάπη για τον Θεό και τους αδελφούς μας μπορούμε να προχωρήσουμε και να ζήσουμε τα θαύματα και τις ευλογίες που μας υπόσχεται ο Κύριος. (σχετικά άρθρα: «έλθετε κι ας διαδικαστώμεν», «Η Μαρτυρία του Πνεύματος» κ.αλ
γιαννης μαστορακος