Μέρος 6ο: “Ότι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί…”
Στα προηγούμενα μέρη, προσπαθήσαμε να καταγράψουμε τα γεγονότα γύρω από την πορεία του χριστιανικού κινήματος, εστιάζοντας περισσότερο στην καταγραφή παρά στην κρίση ή την ανάλυση των ανθρώπινων πράξεων, των ομάδων ή των εκκλησιών. Όσον αφορά το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, από την αρχή τονίσαμε ότι πρόκειται για μια ευλογία από τον Θεό που εκπληρώθηκε στις μέρες μας, δια του Λόγου του Κυρίου και της πίστης εκείνων που συμμετείχαν στην αναζήτησή του. Ωστόσο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η αναζήτηση αυτών των λίγων ανθρώπων είχε τεράστιο αντίκτυπο, ονομάστηκε Πεντηκοστή και εξαπλώθηκε με τέτοια δύναμη που επηρεάζει ακόμα και σήμερα τον κόσμο μας.
Στα του οίκου μου
Σήμερα, θα ασχοληθώ με κάτι πιο προσωπικό, με τον οίκο μου, δηλαδή την εκκλησία στην οποία ανήκω. Πιστεύω ότι το κίνημα στο οποίο συμμετέχω είναι μέρος της μεγαλύτερης πνευματικής «ανανέωσης» στον αιώνα μας. Εάν κάποιες φορές αναφέρω τα αρνητικά ή τις αδυναμίες της εκκλησίας μας, να γνωρίζετε ότι αυτό γίνεται από την επιθυμία μου να βελτιωθούμε και όχι από διάθεση να απορρίψω την πορεία μας, η οποία χωρίς την ενεργοποίηση του Αγίου Πνεύματος, δεν θα υπήρχε.
Όπως συμβαίνει στις καλύτερες οικογένειες, έτσι και στις εκκλησίες, όσο ευλογημένες κι αν είναι, υπάρχουν αδυναμίες και παλινδρομήσεις. Η πορεία του χρόνου, οι εξωτερικές πιέσεις και οι κακές τάσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα κατατρώγουν τα ευαίσθητα μέρη τους, και χωρίς την παρέμβαση του Θεού, οι εκκλησίες μας θα μπορούσαν να εκφυλιστούν. Αν ο Θεός δεν επενέβαινε με ανανεώσεις, η εκκλησία του Χριστού θα είχε σβήσει από τον κόσμο, όπως φαίνεται και από την εκκλησία της Κορίνθου που χρειάστηκε καθοδήγηση και ανανέωση από τον ίδιο τον Θεό.
Εκκλησιαστική ιστορία, αυτή η άγνωστη...
Ας μιλήσουμε τώρα για κάτι που μου φαίνεται ως έλλειψη γνώσης στην εκκλησία μας: Την εκκλησιαστική ιστορία. Αν και έχω υπηρετήσει στην εκκλησία για πάνω από 30 χρόνια, οι περισσότεροι από αυτούς που ανέλαβαν την κατήχηση και τη διδασκαλία μας ποτέ δεν αναφέρθηκαν στην εξέλιξη του χριστιανικού κινήματος μέσα στους αιώνες. Δεν ακούσαμε ποτέ από τους άμβωνες ή στις μελέτες μας να συζητούνται τα γεγονότα της εκκλησιαστικής ιστορίας. Αυτό έδινε την εντύπωση ότι το έργο του Θεού υπήρξε μόνο τότε με τους Αποστόλους και τώρα με εμάς, σαν να μην υπήρξε τίποτα σημαντικό ανάμεσα σε αυτές τις εποχές. Σ’ εμένα τουλάχιστον αυτό πέρασε! Τι κι αν κηρύττουμε τον Ιησού που λέει, «ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, δια τούτο και εγώ εργάζομαι»! Είναι γνωστό ότι ο λαός τον οποίον απέκτησε ο Θεός για να είναι η οικογένειά Του από κάθε «φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος», δεν προέρχονταν μόνο από τους πρώτους καιρούς των αποστόλων αλλά το ίδιο κι από τους ενδιάμεσους, όπως κι από τους τωρινούς και τελευταίους ελπίζω ευαγγελιστές, ιεραπόστολους κ.αλλ….Απορρίψαμε την «ιερά παράδοση» των άλλων, (ως αναπόδεικτη) πέσαμε με τα μούτρα στο κήρυγμα της Αγίας Γραφής, (καλό αυτό) αλλά το ν’ αποσιωπούμε την πραγματικότητα της εκκλησιαστικής ιστορίας είτε γιατί λένε πως «δεν έγινε και τίποτα» η κι αν έγινε, δεν ήταν άξιο λόγου να συζητηθεί, αυτό, εκτός από το γεγονός ότι δείχνει έλλειψη διδασκαλίας, μας απομόνωσε από την πραγματική κληρονομιά του Χριστιανισμού. Η άλλη αίσθηση που είχα πάντοτε, είναι ότι εγώ, όπως κι άλλοι γύρω μου, προήλθαμε από παρθενογένεση, αφού ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να μας ενημερώσουν για τις ΟΡΑΤΕΣ πνευματικές καταβολές μας. Είναι σωστό να επιστρέφουμε στην Αγία Γραφή, η αποσιώπηση όμως της εκκλησιαστικής ιστορίας, δημιουργεί κατά την γνώμη μου κενά στην κατανόηση της πορείας του Πνεύματος.
Κάτι για μένα
Τριάντα χρόνια από τότε που αναγεννήθηκα δεν μου είπε κανένας ότι ήμουν πνευματικό παιδί Διαμαρτυρόμενων που μ’ έδωσαν για υιοθεσία σε Πεντηκοστιανούς γονείς για να με μεγαλώσουν! Κατ’ αλληγορία μιλάω, γιατί η πρόσκληση είναι από τον Θεό…Σ’αυτή την οικογένεια πάντως μεγάλωσα, ανδρώθηκα πνευματικά κι έγινα ότι είμαι κι ευχαριστώ το Θεό γι αυτό, αφού σύμφωνα με το σχέδιο Του ήταν η καλύτερη λύση για μένα! (Η ομολογία της πίστεώς μου είναι αναρτημένη στην Fonhbowntos.gr). Τώρα και μ’ ότι εφόδια μου δόθηκαν από Τον Κύριό μας Ιησού Χριστό,-ο οποίος με πολύ υπομονή εργάστηκε την καρδιά μου έως και σήμερα,- υπηρετώ τον χριστιανικό κόσμο και προσπαθώ να βοηθήσω όποιον αναζητά την αλήθεια του Ευαγγελίου και θέλει να πράξει το θέλημα του Θεού.
Μέσω της ιστοσελίδας μου εδώ και 10 χρόνια, διακηρύττω ότι πρέπει να δοκιμάζουμε τα πάντα παρ’ εκτός της αμαρτίας και να κατέχουμε τα καλά, συμβάλλοντας ο καθένας από την θέση που βρίσκεται στην διάδοση του ευαγγελίου. Σκοπός μας δεν είναι μ’ ότι λέμε να χωρίσουμε αλλά να ενώσουμε, όχι τάσεις η απόψεις αλλά πρόσωπα και ανθρώπους…Ιδιαίτερα στους καιρούς που διανύουμε αυτό επιβάλλεται, καθώς είναι πολύ πιθανόν να ζούμε το «ΤΕΛΟΣ» μιας εποχής στ’ οποίο ως χριστιανοί, ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ θα κρατηθούμε στέρεοι κι αμετακίνητοι στην πίστη του Ιησού Χριστού, τις οποίες χωρίς φόβο πάντοτε θα ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ. Να θυμηθούμε τον λόγο του Κυρίου που είπε: «Ότι σας λέγω εν τω σκότει, είπατε εν τω φωτί, και ό,τι ακούετε εις το ωτίον, κηρύξατε επί των δωμάτων». (Ματθ.10:27)
Για μένα τουλάχιστον ο λόγος αυτός αποτελεί αρχή, όχι μόνο για σκέψεις η σχόλια που θάθελα να μοιράζομαι μ’ όποιον ενδιαφέρεται, αλλά και ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ από Τό Πνεύμα το Άγιο, όταν αυτές είναι γενικού ενδιαφέροντος κι έχουν περισσότερες του ενός αποδέκτες…
Η ΕΝΟΤΗΤΑ το κλειδί της «ανανέωσης»
Όσο «αποκαλυπτική» και να’ ναι μια ομολογία αν δεν κρατά τις καρδιές των μελών της ενωμένες μεταξύ τους και με τον Κύριο, τότε προκύπτει θέμα! Η εκκλησία αυτή θα πέσει σε κάποια επικίνδυνη ρουτίνα και στο τέλος θα πάψει να γεννάει…Ας κρατήσουμε λοιπόν τον πήχη το ίδιο ψηλά όπως και οι απόστολοι, χωρίς ν αναπαυόμαστε στις βαρύγδουπες ονομασίες. Προφανώς και οι τότε εκκλησίες δεν ήταν κοινωνίες τελείων αλλά παρά τις μεταξύ τους φιλονικίες κ.αλ., όχι μόνο αντιμετώπιζαν τις υποθέσεις τους αλλά μ’ ότι έκαναν έφεραν τούμπα τον ειδωλολατρικό κόσμο, φανερώνοντας προς τα έξω ΜΙΑ εκκλησία ΕΝΩΜΕΝΗ ΚΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ για τρεις αιώνες! Το παρήγορο για μας, είναι ότι ο Κύριος εργάζεται έως σήμερα, διέρχεται τις εκκλησίες παρά την πολυσπερμία τους, ερευνά νεφρούς και καρδίες και τακτοποιεί τις ανάγκες και τα προβλήματα των πιστών εκείνων που είναι προσηλωμένοι στο να κάνουν το θέλημα του Θεού. Αν υπάρχουν λοιπόν προσωπικές αντιδικίες μεταξύ των πιστών που τους κάνει ακόμα και να μην θέλουν ο ένας τον άλλον, ο Κύριος τα προσπερνά χωρίς να συμβαίνει τίποτα;
Μία Μαρτυρία από Το Πνεύμα το Άγιο που ξεπερνά τα όρια μιας εκκλησίας
Στο πρόσφατο παρελθόν, λίγο πριν από την καραντίνα του Μαρτίου, ο Κύριος μ’ έστειλε να κάνω γνωστό σε μια από τις εκκλησίες της Πεντηκοστής και στον εκεί επίσκοπό της τα εξής:
«Άφες το δώρο σου επί το θυσιαστήριο και ύπαγε συμφιλιώσου με τους αδελφούς σου. Εναγκάλισε αυτούς εν φιλίματι αγίω , δώσε τας χείρας, γεφύρωσε τις διαφορές σου, διότι παν έργο τελειούται εν τη αγάπη».
Το σχόλιο μου: Ο Κύριος είναι εδώ για να υπενθυμίζει στους εργάτες Του ότι ένα έργο, όσο καλό και να είναι, αν ΔΕΝ έχει την σφραγίδα της αγάπης από τον Θεό, αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ! Βεβαίως η προφητεία άρχισε μ’ έκδηλη την αγάπη του Κυρίου για τον «δούλο του Θεού του Υψίστου», όπως αποκάλεσε τον υπεύθυνο της εκκλησίας, τον «οποίον η ψυχή Του αγαπά», και τελείωσε με την υπενθύμιση για τον ίδιο, ότι «σ’ έκλεξα δια να κάμεις το έργο για το οποίο σ’ εκάλεσα». Καθώς καταλαβαίνεται μπορούμε να είμαστε μέσα στο έργο του Θεού και ο Κύριος να μας παραδέχεται, πλην όμως με τους όρους τους δικούς Του κι όχι τους δικούς μας! Με παρόμοιο ύφος προέτρεψε και τον λαό της τοπικής εκκλησίας…Ας δώσουμε προσοχή παρακαλώ στο τι τους είπε: «Αύτη είναι η οδός εις την οποία παρήγγειλα να περιπατείς ήτις λέγεται της ζωής…είναι και η οδός του Θανάτου. Κι αν ερωτήσει τις εξ υμών, τι είναι αυτή η οδός του θανάτου για την οποία λαλείς προς ημάς Κύριε, τότε θέλω ειπείν προς αυτόν πως εκεί είναι οι έριδες και οι διχοστασίες που η ψυχή μου βδελύττεται». Ας διδασκόμαστε απ’ αυτά…καθώς και από το άλλο που μου έκανε εντύπωση όταν Το Πνεύμα το Άγιο είπε: «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΜΩ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ» ΚΑΙ «ΔΙΑΛΈΞΑΤΕ ΣΤΡΑΤΌΠΕΔΟ». Στο τέλος ο Κύριος τους παρηγόρησε δίνοντάς τους ευλογημένες υποσχέσεις, όπως ότι «θα σας αυξήσω», κι ότι «πλήθος λαού θέλει εισρέει εις το φως σου»…
Τελευταία σχόλια
Συμπερασματικά θα ήθελα να πω ότι μ’ αυτές η άλλες συμπεριφορές, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΜΟΝΟ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ «ΜΙΑ», «ΑΓΙΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΑ» ΚΑΙ «ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ» ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ! Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ εκείνων που επικαλούνται τον Κύριο ΚΑΙ του κόσμου, παρεκτός της παρουσίας του Θεού είναι και η ΕΝΟΤΗΤΑ όλων αυτών που θέλουν να γίνουν ευλογία στους άλλους, η οποία εκδηλώνεται μ’ έργα κι όχι με λόγια.
Τέλος του 6ου μέρους
γιαννης μαστορακος