Τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών

Ο Πέτρος, μετά από δύομισι χρόνια μαθητείας, εκφράζει για πρώτη φορά την πίστη του στη θεότητα του Ιησού. Παρά την ατελή κατανόηση του, η δήλωση ότι «ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος» αποτελεί ένα σημαντικό βήμα πίστεως, το οποίο οδηγεί τον Ιησού να του υποσχεθεί τα «κλειδιά της βασιλείας των ουρανών», ανταμείβοντάς τον με έναν ξεχωριστό ρόλο (Ματθ. 16:19). Ο Πέτρος δεν θα είναι πλέον ο Σίμων, το «άχυρο» που κλυδωνίζεται και περιφέρεται, αλλά η «ΠΕΤΡΑ» πάνω στην οποία θα θεμελιώσει την Εκκλησία Του (Εφεσ. 4:14). Αυτή η «ΠΕΤΡΑ» δεν αναφέρεται στον ίδιο τον Πέτρο, αλλά στην αλήθεια που ο ίδιος ομολόγησε: «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ιωάν. 6:68-69).

Τα «κλειδιά της βασιλείας των ουρανών»

Αρχικά, φάνηκε πως ο Πέτρος αποκτούσε έναν κεντρικό ρόλο στην Εκκλησία, κάτι που πιθανότατα ήταν αληθές, καθώς είχε σημαντική παρουσία στις εκκλησίες της Ιουδαίας, της Γαλιλαίας και της Σαμάρειας. Ωστόσο, η εξουσία αυτή αποκαλύφθηκε με έναν διαφορετικό τρόπο. Με τα «κλειδιά», ο Πέτρος μαζί με τους έντεκα αποστόλους, την ημέρα της Πεντηκοστής, άνοιξε την πόρτα της σωτηρίας για όλη την ανθρωπότητα, αρχικά για τους Ιουδαίους και έπειτα για τα έθνη (Πράξ. 2:43, 9:31 κ.ά.).

Τα εξαιρετικά αποτελέσματα αυτού του εγχειρήματος δεν προέκυψαν αυθαίρετα, αλλά κυρίως χάρη στη συμμετοχή των «δυνάμεων του μέλλοντος αιώνος», τις οποίες πρώτοι γεύτηκαν την ημέρα της έκχυσης του Αγίου Πνεύματος. Αυτό απέδειξε ότι η βασιλεία των ουρανών δεν «είναι εν λόγοις, αλλά εν δυνάμει» (Εβρ. 6:5, Πράξ. 2:4, 41, 19:44, Λουκ. 24:49, Α’ Κορ. 4:20).

Τα «κλειδιά» αναφέρονται στη γνώση που «ξεκλειδώνει» το μυστήριο του Θεού και του Χριστού, στο οποίο είναι κρυμμένοι όλοι οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσης. Αυτή η γνώση αντιστέκεται στις «Πύλες του Άδη», δηλαδή στο θάνατο και την αιώνια κρίση, οι οποίες «δεν υπερισχύουν» (Κολ. 2:3, Εβρ. 10:27, Ιωάν. 5:24, Λουκ. 24:49).

Τα «κλειδιά» της βασιλείας των ουρανών είναι η εξουσία που ξεκλειδώνει πανίσχυρες πνευματικές «δυνάμεις» από τον Θεό για να δείξουν στους ανθρώπους τον δρόμο της μετάνοιας και της επιστροφής. Αυτές οι δυνάμεις κατανοούνται και γίνονται ορατές μέσω των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και των διακονημάτων του Ιησού Χριστού, τα οποία ενεργούνται από αποστόλους, προφήτες, ευαγγελιστές, ποιμένες και διδασκάλους (Εφεσ. 4:12, Ιωάν. 17:18, Ιωάν. 1:16).

Τα «κλειδιά» δεν ανήκουν αποκλειστικά στον Πέτρο

Ο Ιησούς Χριστός έδωσε τα «κλειδιά» της βασιλείας των ουρανών στον Πέτρο, αλλά όχι κατ’ αποκλειστικότητα. Η παρουσία των υπολοίπων αποστόλων, που βρίσκονταν στο ανώγειο την ημέρα της έγχυσης του Αγίου Πνεύματος, δεν ήταν λιγότερο ουσιαστική από αυτή του Πέτρου. Οι απόστολοι, «κατά την δοθείσα εις αυτούς χάρη που έλαβαν από τον Κύριο», συνέβαλαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο στην σωτηρία τριών χιλιάδων ψυχών (Μαρκ. 9:38, Πράξ. 2:37).

Επιπλέον, μετά την ημέρα της Πεντηκοστής, οι απόστολοι είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους και συμμετείχαν ενεργά και ισότιμα με τον Πέτρο στην σωτηρία χιλιάδων ψυχών (Ιωάν. 1:16, 17:18).

Στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου, όταν αναγκάστηκε να απολογηθεί για τον εαυτό του, τόνισε ότι «δεν υπήρξε σε τίποτα κατώτερος των πρωτίστων αποστόλων». Συγκεκριμένα, απευθυνόμενος στους Κορίνθιους, αναφέρει ότι «τα σημεία τού αποστόλου ενεργήθηκαν από τον ίδιο ανάμεσά τους με κάθε υπομονή, με θαύματα, τεράστια και δυνάμεις» (Β’ Κορ. 12:12).

Συμπέρασμα

Ο καθένας από αυτούς που διδάχτηκαν τον ίδιο τύπο διδασκαλίας με των αποστόλων κρατά το δικό του «κλειδί». Εάν αυτό ταιριάζει απόλυτα με του Πέτρου και με την ομολογία του, τότε του δίδεται πρώτα «η εξουσία να λέγεται τέκνο Θεού» ως ανταμοιβή από τον Ιησού Χριστό, γιατί ο Κύριος δεν είναι προσωπολήπτης. Στη συνέχεια, έρχονται όλα τα υπόλοιπα: διακονίες, χαρίσματα και εξουσίες, που προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού και όχι από τους ανθρώπους, καθώς «διανέμει ιδία εις έκαστον καθώς θέλει» (Α’ Κορ. 12:11).

Τα «κλειδιά» της βασιλείας των ουρανών είναι η πόρτα που οδηγεί τόσο σε εκκλησιαστική καθοδήγηση όσο και σε πνευματική χάρη, που επιτρέπει την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού. Αυτή η πόρτα όμως κλείνει για όποιον επιμένει στην αμαρτία, στην απιστία και στις ετεροδιδασκαλίες, και δεν ανοίγεται από κανέναν (Λουκ. 11:52, Ησ. 22:22).

Γιάννης Μαστοράκος