Και πρέπει πρώτον να κηρυχτεί το ευαγγέλιο

Στην παρούσα ενότητα εξετάζουμε τα λόγια του Ιησού Χριστού με αναφορά το κήρυγμα του ευαγγελίου, όπως τα διασώζουν οι ευαγγελιστές και ο Δανιήλ ως εσχατολογικός προφήτης.

Αρχίζουμε με τον ευαγγελιστή Μάρκο που λέει: «Και πρέπει πρώτον (πρώτα) να κηρυχθεί το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη». (Μάρκ.13:10) 

Το «πρώτον» η στην καθομιλουμένη «πρώτα», είναι επίρρημα και σημαίνει «κατ’ αρχάς» η «πρώτα απ’ όλα». Είναι το πρώτο από μια σειρά άλλα βήματα που πρόκειται ν’ αναφερθούν από τον Ιησού Χριστό εν προκειμένω… Το «πρώτον» δηλαδή, μας προϊδεάζει για ότι ακολουθήσει…Αφού «πρώτα» ό λόγος του Κυρίου εκτελέσει όλο το θέλημά Του και ευοδωθεί σε όποιον τον αποστέλλει,,(Ησ.55:11) (αυτό είναι το ένα βήμα και «πρέπει» να είναι «το πρώτο» κατά τον Ιησού), ύστερα θα έρθει η «συντέλεια», (αυτό είναι το επόμενο που θα γίνει). (Μάρκ.13:4)

Ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέει: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας (του Θεού) εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν (για να το ακούσουν) εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος». (Ματθ.24:14)

Χρησιμοποιώντας ο Ιησούς, τον σύνδεσμο «Και», είναι για να συνδέσει την προηγούμενη πρόταση με την επόμενη…Συνδέει δηλ. τα άκρως στενάχωρα και δύσκολα για τους μαθητές Του προφητευμένα από τον ίδιο δρώμενα μιας εποχής, (χωρίς εδώ να προσδιορίζει την διάρκειά της,) με το ευαγγέλιο, ως αιτία του κηρύγματος αυτού.

Το «ΤΟΥΤΟ», είναι μια σημαντική αναφορά, καθώς το «ευαγγέλιον της βασιλείας», το οποίο κηρύττεται, είναι αποκλειστικά η διδαχή του Ιησού Χριστού.

Το «προς μαρτυρία», είναι θα έλεγα μια ανατριχιαστική αναφορά, διότι απ’ ότι ο ίδιος ο Ιησούς προλέγει, ενώ θα δοθεί η δυνατότητα σ’ όλα τα έθνη ν’ ακούσουν, παρά ταύτα ΔΕΝ θα σωθούν όλοι!

Το «Τότε» ως χρονικό επίρρημα που είναι, δηλώνει σε προσδιορισμένη χρονική στιγμή του μέλλοντος, την οποία, όπως έλεγε σε διαφορετικό χρόνο, δεν ανήκει σ’ εμάς να γνωρίζουμε, διότι είναι δουλειά του Πατέρα στον ουρανό,(Πραξ.1:7)

Ο καιρός λοιπόν του κηρύγματος του ευαγγελίου η αλλιώς της χάριτος όπως έχει ονομασθεί, (Πραξ.14:3 κ.αλ.)είναι δυνατόν να λήξει οποτεδήποτε κρίνει ο Θεός με βάσει την εκπλήρωση του κηρύγματος και τότε θα έρθει το τέλος. ΟΧΙ το τέλος του κόσμου αλλά το τέλος μιας εποχής η οποία θα διακρίνεται από τον πανανθρώπινο ευαγγελισμό στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και τα τεράστια σημεία που θα προϊδεάζουν την δεύτερη έλευσή του. Αυτή αλλιώς ονομάζεται και «συντέλεια του αιώνος» (Ματθ.24:3)

η ευπρόσδεκτη από τον Θεό εποχή του παγκόσμιου ευαγγελισμού κατά τον ευαγγελιστή Λουκά

Σε μια στιγμή μοναδική για τους ανθρώπους, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός σε συναγωγή των Ιουδαίων, αφού έλαβε το βιβλίο του νόμου, τους διαβάζει την περικοπή από τον προφήτη Ησαΐα, αναγγέλλοντας με τα παρά κάτω λόγια την χαραυγή μιας νέα ημέρας, που τους ήθελε όλους μέσα στην σωτήρια χάρη Του Θεού:

«Πνεύμα Κυρίου είναι επ’ εμέ, διά τούτο με έχρισε· με απέστειλε…..διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου  και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας..» (Ησ. 61:2)

Καταλήγοντας είπε το καταπληκτικό, ότι «σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών». (Λουκ.4:21)

Το «σήμερον» ορίζεται από τον απόστολο Παύλο ως μια «νέα ημέρα» η αλλιώς ένα πιστωμένο από τον Θεό διάστημα χάριτος στην διάρκεια του οποίου θα πρέπει όταν κανείς ακούσει την φωνή Του να μην σκληρύνει την καρδιά του όπως οι προηγούμενοι από εμάς ευαγγελισθέντες  Ισραηλίτες που απείθησαν στην φωνή Του Θεού και δεν εισήλθαν στην κατάπαυση του Κυρίου. Διότι εάν είχαν εισέλθει δεν θα διόριζε δια του Δαυίδ μετά από τόσα πολλά χρόνια νέα ημέρα λέγοντας, «σήμερον εάν της φωνής αυτού ακούσητε….»

Επομένως καταλήγει ο Παύλος, απομένει για κάποιους που είναι ο «λαός Του Θεού» κατάπαυση από τα έργα τους, καθώς και ο Κύριος κατέπαυσε την έβδομη μέρα απ’όλα του τα έργα που έκτισε. (Εβρ.4:1-11)

«Λαός Του Θεού» μέχρι να έρθει ο Χριστός ήταν ο φυσικός «Ισραήλ» η οι « Εβραίοι» όπως λέγονταν. Μετά την έλευσή Του, «λαός Του» έγιναν οι φτωχοί που ευαγγελίστηκαν, οι συντετριμμένοι στην καρδιά που γιατρεύονταν, οι αιχμάλωτοι από τον διάβολο που ελευθερώνονταν, οι τυφλοί που έβλεπαν το φως, οι εξουθενωμένοι που ανορθώνονταν, αυτοί όλοι που ονομάσθηκαν με το «νέο τους όνομα» ως «χριστιανοί», και οι οποίοι αποτελούν την θριαμβεύουσα  «εκκλησία Του», τον «στέφανο της δόξης» Του, την ευφροσύνη και την χαρά του Θεού! (Ησ. 62:2,3)

ΤΟ μέρος της περικοπής που κηρύχθηκε ως «αναμενόμενο» από τον ίδιο τον Ιησού και εξακολουθεί να είναι ακόμη ανεκπλήρωτο, είναι εξίσου σημαντικό, αφού κάνει σαφή αναφορά σε «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών», η οποία οπωσδήποτε θα έρθει (Ματθ.24:35) και τις συνέπειες της οποίας θα επωμιστούν εκείνοι που ΔΕΝ θα εισέλθουν στην κατάπαυσή Του επειδή απείθησαν. (Εβρ.3:18)

Ο ευαγγελιστής και απόστολος Ιωάννης, λέει σχετικά στο βιβλίο του της Αποκάλυψης:

Όταν ο λευκός ίππος σταματήσει να περιτρέχει όλη την γη, (αποκ.6:2) θα είναι επειδή το ευαγγέλιο της σωτηρίας θα έχει εκπληρώσει τον σκοπό του και «είτε οι άνθρωποι θα έχουν ακούσει μέχρι τότε είτε θα έχουν παραμείνει απείθαρχοι». (Ιεζ.2:5)

 ο προφήτης Δανιήλ

Μεσολαβούντος του χρόνου -ενόσω δηλαδή ονομάζεται το «σήμερον»,- μέχρι της εκδηλώσεως του αντίχριστου, ο προφήτης Δανιήλ  λέει πως είναι «καιρός έσχατος» και ότι: «οι συνετοί θα καταλάβουν, ΑΝΤΊΘΕΤΑ με τους ασεβείς οι οποίο θα συνεχίζουν ν’ ασεβούν». (Δαν.12:10)

«Συνετοί» είναι εκείνοι που ερευνούν περί της αλήθειας που βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στον Λόγο του Θεού…Η αλήθεια αυτή ελευθερώνει…!». (Ιωάν.8:31-32)

Ο «λόγος του Θεού» δεν είναι άλλος από το ευαγγέλιο, το οποίο «ανοίχθηκε» τώρα με τον τρόπο που είδαμε στον ευαγγελιστή Λουκά (Λουκ.4:21) κι όχι στ’ αρχαία χρόνια, για να συμπεριλάβει εκτός από τους Ισραηλίτες και τα έθνη στο απολυτρωτικό Του έργο, φανερώνοντάς το σε κάθε ενδιαφερόμενο, με αγάπη πολύ, με ατέρμονη υπομονή, δια Πνεύματος Αγίου και μέσα στα σπλάχνα της εκκλησίας  Του, που έγινε το απαύγασμα της δόξης Του και ο καρπός του πόνου της ψυχής Του! (Ησ.28:10)

Και είναι συνετοί όχι γιατί ήταν, αλλά επειδή πίστεψαν ότι το ευαγγέλιο, πέρα από το γεγονός ότι είναι το «βιβλίο» για το οποίο μιλούσε ο Δανιήλ που επιτέλους ανοίχτηκε, αλλά και γιατί είναι ο ζωντανός Λόγος Του Θεού που χαρίζει σωτηρία σε όποιον Τον επικαλεσθεί. (Ιωήλ 2:32)

ο Κύριος θα σημάνει το τέλος

Ως προς τον χρόνο που θα γίνουν όλ’ αυτά  δεν τον γνωρίζει κανείς παρά μόνο ο Πατέρας μας ο ουράνιος, καθώς είπαμε και στην αρχή. Είναι ο μόνος αρμόδιος που θα δώσει την εντολή του τέλους του κηρύγματος. (Πραξ.1:7)

Σ’ εμάς όμως ανήκει ν’ αναγνωρίζουμε τα σημεία των καιρών (Ματθ.16:4) και να ετοιμαζόμαστε κατάλληλα ερευνώντας ποιο είναι το θέλημα του Θεού, όχι για την ημέρα που θα μας κρίνει αλλά για την ημέρα που θα μας δικαιώσει.

Όταν το «σήμερα» παρέλθει και κλείσει η πόρτα της χάριτος κι έρθει το τέλος του κηρύγματος του ευαγγελίου, τότε θ’ ακολουθήσει η περίοδος της «μεγάλης θλίψης», η οποία βέβαια είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Αυτό το λέμε, επειδή όσα θα γίνονται τότε, δεν έχουν γίνει ποτέ ξανά σε κανένα έθνος από την αρχή τού κόσμου μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να ξαναγίνουν. (Ματθ.24:21)

 «Πρόσεξε, έρχομαι γρήγορα· κράτα εκείνο που έχεις, για να μη λάβει κανένας το στεφάνι σου». (Αποκ.3:11)  

Μαστοράκος Γιάννης