Έχουν τα ζώα ψυχή;

Υπάρχει ΕΝΑ κοινό σημείο μεταξύ του ανθρώπου και του ζώου. Και τα δύο έχουν ζωή, είναι ζωντανοί οργανισμοί, είναι έμψυχα όντα.

Στην Αγία Γραφή το εξωτερικό φαινόμενο της ζωής, που είναι το ίδιο στα ζώα και στον άνθρωπο και που εκδηλώνεται με την αναπνοή και την κίνηση περιγράφεται με την φράση «ψυχή ζώσα». (Γέν.1:30)

ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ, όταν αναφερόμαστε στα ζώα χρησιμοποιώντας την φράση «ψυχή ζώσα»,  αυτή σημαίνει «ένα ζωντανό πλάσμα», ένα «έμψυχο» πλάσμα με εκδήλωση ζωής.

Αυτό δικαιολογείται ως εξής:

Η φράση «ψυχή ζώσα»  ΔΕΝ αναφέρεται πουθενά στην περιγραφή της δημιουργίας ως την εσωτερική υπόσταση του ζώου  αλλά στην εξωτερική εκδήλωση της φυσικής ζωής που έχει σαν ζωντανός οργανισμός.

ΑΝΤΙΘΕΤΑ… Η φράση «ψυχή ζώσα» με αναφορά στον άνθρωπο, είναι η εκδήλωση ζωής από την δύναμη του πνεύματος (της ψυχής) που του χάρισε ο Θεός.

Ο Παύλος λέει σχετικά: Δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού. (Α΄Κορ.6:20 )

 Πως πλάστηκαν τα ζώα

(Γέν.1:20, 24)

Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έμψυχα και πετεινά ας πέτωνται επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού.

Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω.

(Γέν.2:19 )

Έπλασε δε Κύριος ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού.

(Γέν.1:30) και εις πάντα τα ζώα της γης και εις πάντα τα πετεινά του ουρανού και εις παν ερπετόν έρπον επί της γης και έχον εν εαυτώ ψυχήν ζώσαν, έδωκα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν. Και έγεινεν ούτω.

Συμπέρασμα: Η ζωή των ζώων προήλθε από το χώμα, από την γη.

Ο Θεός έδωσε ΕΝΤΟΛΗ στα νερά και στην γη να τα γεννήσουν. Τα νερά γέννησαν τα ψάρια και η γη, το χώμα δηλ. γέννησε τα ζώα και κάθε τι που πετούσε στον ουρανό. Όλα έγιναν ΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Πως πλάστηκε ο άνθρωπος

(Γέν.2:7 )

Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν.

(Ιεζ.37:6 )

και θέλω βάλει εφ’ υμάς νεύρα και αναγάγει σάρκα εφ’ υμάς και περισκεπάσει υμάς με δέρμα, και θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος.

Συμπέρασμα:

Ο Θεός αρχικά ΕΠΛΑΣΕ δηλ. ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ το σώμα του ανθρώπου από το χώμα της γης. Το σώμα όμως ΔΕΝ είχε ζωή, ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΗ αλλά πήρε ζωή από τον Θεό ΟΤΑΝ ενεφύσησε εις τους μυκτήρας του «πνοή ζωής».

Μάλιστα στον Ιεζεκιήλ λέει το ίδιο, δίνοντας περισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο που έκανε το σώμα, αφήνοντάς μας κατάπληκτους για την σειρά που ακολουθεί στην δημιουργία του ΕΝΩ στο τέλος με την φράση «και θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα» κατηγορηματικά λέει, ότι ΤΟΤΕ θ’ αναζούσε….!

ΟΤΑΝ το εμφύσημα του Θεού μπήκε μέσα στον πρώτο άνθρωπο, ΤΟΤΕ πήρε ζωή το σώμα κι άρχισε ν’ αναπνέει και να κινείται. ΤΟΤΕ μόνο ο άνθρωπος έγινε ζωντανός οργανισμός, δηλ. «ψυχή ζώσα». Την ζωή στο σώμα έφερε το πνευματικό στοιχείο που φύσησε ο Θεός. Το στοιχείο αυτό βγήκε από τον Θεό. ΔΕΝ του έδωσε την λειτουργία της αναπνοής αλλά μια «πνοή ζωής», ένα «ζωοφόρο πνεύμα», ένα «πνευματικό στοιχείο» που είχε μέσα του ζωή και την μετέδωσε στο σώμα του.

Αυτό το ζωοφόρο πνεύμα είναι που ονομάζει η Γραφή σε πολλά σημεία «ψυχή».

 Κάποια επί πλέον σημαντικά σχόλια για την φράση «πνοή ζωής»

Στην Ελληνική μετάφραση της Αγίας Γραφής η φράση «πνοή ζωής» αναφέρεται και στα ζώα οπότε από τη χρήση της λέξης καταλαβαίνουμε την σημασία της.

(Γέν.6:17)

Εγώ δε, ιδού, εγώ επιφέρω τον κατακλυσμόν των υδάτων επί της γης, διά να εξολοθρεύσω πάσαν σάρκα, έχουσαν εν εαυτή πνεύμα ζωής υποκάτω του ουρανού· παν ό,τι είναι επί της γης, θέλει αποθάνει.

(Γέν.7:15)

Και εισήλθον προς τον Νώε εις την κιβωτόν, δύο δύο από πάσης σαρκός ήτις έχει πνεύμα ζωής.

(Γέν.7:22)

Εκ πάντων των όντων επί της ξηράς, πάντα όσα είχον πνοήν ζωής εις τους μυκτήρας αυτών, απέθανον.

Το Εβραϊκό όμως κείμενο πολύ ποιο διαφωτιστικό, όταν αναφέρεται στα ζώα χρησιμοποιεί την φράση «ρουάχ ζωής» που σημαίνει αναπνοή, ενώ για τον άνθρωπο την φράση «νεσαμά ζωής» που σημαίνει ζωοφόρο πνεύμα με προσωπικότητα.

Σκέτη η λέξη «νεσαμά» που σημαίνει «αναπνοή» χρησιμοποιείται, αλλά ποτέ με την λέξη «ζωής», ποτέ δηλαδή «νεσαμά ζωής» στα ζώα. Μόνο στον άνθρωπο.