Τι σημαίνει η φράση «λάβετε Πνεύμα Άγιο»
Μετά την ανάστασή του ο Ιησούς, πριν αποχωρισθεί τους μαθητές του και αναληφθεί στους ουρανούς ο ευαγγελιστής Λουκάς λέει, ότι τους «διάνοιξε τον νου τους» για να καταλάβουν αυτά που μέχρι τότε τους δίδασκε, εξηγώντας τους από τον νόμο του Μωυσέως και τους προφήτες, πως «ούτως έπρεπε να πάθη και ν’ αναστηθή εκ νεκρών τη τρίτη ημέρα, και να κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη, γινομένης αρχής από Ιερουσαλήμ». (Λουκ.24:46-47)
Κι ενώ ο Λουκάς μας εξηγεί το «ΓΙΑΤΙ» ο Ιησούς «διάνοιξε τον νου τους», ο Ιωάννης ο απόστολος και συγγραφέας του ομώνυμου ευαγγελίου, ως αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού, μας φανερώνει το «ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ». Εξηγεί λοιπόν, πως αυτό έγινε, «εμφυσώντας» προς τα πρόσωπα και των έντεκα μαθητών του, λέγοντας ταυτόχρονα «λάβετε Πνεύμα Άγιον»! ( Ιωάν.20:22)
Τι να σήμαιναν αυτά;
Ο Ιωάννης αναφέρθηκε στο γεγονός χωρίς να το ερμηνεύσει, οπότε είναι εύλογες και οι δικές μας απορίες, όταν αναρωτιόμαστε, τι να σήμαιναν όλα αυτά… Μια πρώτη σκέψη που κάνουμε είναι, ότι οι μαθητές έλαβαν ΤΟΤΕ το Πνεύμα το Άγιο… Όμως είναι σ’ όλους γνωστό, πως το Πνεύμα το Άγιο το έλαβαν την ημέρα της Πεντηκοστής όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά εκατόν είκοσι στο σύνολό τους μαθητές, όσοι δηλαδή ήταν συγκεντρωμένοι την ημέρα εκείνη στο ανώγειο! Ήταν η πρώτη φουρνιά μαθητών του Χριστού που έλαβαν την δωρεά του Αγίου Πνεύματος και βέβαια ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ! Η ΕΠΑΓΓΕΛΙΑ ήταν, «ότι προς εσάς είναι,(το βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιο με την ταυτόχρονη εκδήλωση ξένων προς αυτούς γλωσσών) και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών.» (Πραξ.2:1-τελος)
Ο απόστολος Παύλος
Αυτό που δεν κατάλαβαν αμέσως οι μαθητές τι ακριβώς ήταν, όταν «φυσώντας» τους είπε λάβετε Πνεύμα Άγιον “ανέλαβε”ο απόστολος Παύλος να ερμηνεύσει! Έτσι λοιπόν, αν κι απαιτήθηκε χρόνος να κατανοηθεί το τι αντιπροσώπευε η ενέργεια του Ιησού, ο ίδιος λέει:
Την ΠΡΩΤΗ φορά που ο Θεός ενεφύσησε στον άνθρωπο «πνοή ζωής», ένα δηλαδή «πνευματικό στοιχείο» από τον ΙΔΙΟ, αυτό έγινε «εις ψυχήν ζώσαν». Προσοχή εδώ, γιατί το πνευματικό στοιχείο, δεν είναι το ίδιο με την λειτουργία της αναπνοής, με την οποία εκδηλώθηκε η ζωή σ’ όλο το ζωικό βασίλειο κατά την δημιουργία αλλά με την «πνοή ζωής»…Ένα «ζωοφόρο πνεύμα που είχε μέσα του την ζωή» και την μετέδωσε στο σώμα του ανθρώπου, όχι για να δημιουργηθεί μια ακόμα ζωντανή ύπαρξη αλλά να γίνει αυτός «εις ψυχήν ζώσαν», δηλαδή μια ζωντανή ύπαρξη με «ψυχή» η «πνεύμα», όπως την αναφέρει η Γραφή σε πολλά σημεία της. (διάβασε περισ. «Τι είναι ψυχή»)
Αυτά συνέβησαν στην αρχή της δημιουργίας, όταν ο Θεός τον έθετε κορωνίδα σ’ ότι έκανε και του έδινε την θέση που του έπρεπε, ως εικόνα Του που ήταν, στον παράδεισο. Εξ αιτίας όμως της παρακοής του,- όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων,-αυτό τελικά δεν τον έκανε «πνευματικό» αλλά σαρκικό! Έτσι λοιπόν, ο πρώτος άνθρωπος, ως σαρκικός που έγινε, κατευθύνθηκε από τις βιολογικές δυνάμεις του κόσμου της φθοράς και τις ψυχικές παρορμήσεις του στον θάνατο.
Όταν αυτό επαναλήφθηκε για ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ από τον Ιησού Χριστό με τον τρόπο που περιγράφουν ο Λουκάς και ο Ιωάννης στα ομώνυμα ευαγγέλιά τους, -κάτι που αποδεικνύει και την παρουσία Του στην δημιουργία – ο άνθρωπος έγινε «εις πνεύμα ζωοποιούν». (Α΄Κορ.15:45).
Τι σημαίνει «πνεύμα ζωοποιούν»
Ζωοποιώ σημαίνει ποιώ ζωή, δηλ. δίνω ζωή, εμψυχώνω, ενδυναμώνω και υπ ’αυτήν την έννοια τους ενεφύσησε το πνεύμα και την δύναμη της αναγέννησης,για να τους φωτίζει τον δρόμο προς την αιώνια ζωή που τους υποσχέθηκε, αφού ως χοϊκοί-χωμάτινοι δηλ.- εξακολουθούσαν να είναι διστακτικοί και να μην καταλαβαίνουν τις γραφές! Εδώ βλέπουμε πως η αναγέννηση είναι ΜΙΑ, αλλά παρόλα αυτά δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σ’ όλους τους ανθρώπους, αφού ο καθένας έχει να διηγηθεί την δική του εμπειρία η ομολογία πίστεως. Ο Ιωάννης περιγράφει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο εννόησε τις γραφές, όχι μόνο αυτός, αλλά και οι άλλοι μαθητές που ΤΟΤΕ αναγεννήθηκαν! Ο δε Λουκάς, αν και με λιτό λόγο, διηγείται το περιστατικό εξόχως αποκαλυπτικά, προφανώς ως μαθητής του αποστόλου Πέτρου που ήταν. Εν τω μεταξύ είχαν προηγηθεί οι επιστολές του Παύλου, στις οποίες, καθώς προανέφερα, ο ευλογημένος αυτός απόστολος του Θεού, χωρίς ν’ αναφέρεται ευθέως στο ίδιο περιστατικό, βάζει την δική του πινελιά, στην ίδια εικόνα για την οποία όλοι μιλάμε! Τελικά και σε κάθε περίπτωση, ο Κύριος είναι αυτός που δια Πνεύματος Αγίου, δίνει μια ΠΡΟΓΕΥΣΗ της βασιλείας του Θεού μέχρι το τελικό βάπτισμα του πιστού με αυτό, όπως έγινε αργότερα και με τους αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής.
Έχοντας πάντοτε σαν παράδειγμά μας τους αποστόλους, επανερχόμαστε λέγοντας, πως με το Πνευματικό στοιχείο που τους “ενεφύσησε” ο Ιησούς μπορούσαν και το θάρρος τους ν’ ανακτήσουν, αφού ήταν κλεισμένοι για τον φόβο των Ιουδαίων και το επόμενο βήμα της πίστεώς τους να κάνουν, καθώς τους καλούσε να παραμείνουν στην πόλη Ιερουσαλήμ μέχρι να λάβουν δύναμη εξ ύψους για να διδάξουν και σε κείνους που δεν ήξεραν, ότι ήταν «γεγραμμένο για τον Χριστό» και να «κηρυχθή εν τω ονόματι αυτού μετάνοια και άφεσις αμαρτιών εις πάντα τα έθνη». (Λουκ.24:46-49) Την ίδια στιγμή τους δίνει και την εξουσία με την οποία θα διατηρούνταν η καθαρότητα της εκκλησίας και την οποία έμελλε να λάβουν μετά την έγχυση του Πνεύματος του Αγίου την ημέρα της Πεντηκοστής.(διάβασε σχετικά «η εξουσία του δεσμείν και του λείειν»
Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν από την αρχή, ότι το έργο της σωτηρίας που επρόκειτο να εκδηλωθεί, δεν θα είχε στοιχεία ανθρώπινου δυναμισμού και επινόησης αλλά θα γινόταν «διά του Πνεύματός του Κυρίου».(Ζαχ.4:6)
γιάννης μαστοράκος