Τα αργύρια θα ρίχνονταν στον οίκο του Κυρίου

Η Προφητεία:

…έλαβον τα τριάκοντα αργύρια και έρριψα αυτά εν τω οίκω του Κυρίου… (Ζαχ. 11:13)

ΣΧΟΛΙΑ

Η συνέχεια μιας πρόρρησης από τον προφήτη Ζαχαρία το 487π.χ., πέντε αιώνες πριν ΚΑΙ αυτή, (τριάντα είναι στο σύνολό τους,) εκπληρωθεί με τον εκπληκτικότερο τρόπο στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού μέσα σ’ ένα μόλις 24ώρο! Στην αρχή της προφητείας, (Ζαχ.11:12) και από το θέμα μας «Ο Μεσσίας (Χριστός) θα πουλιόταν για τριάντα αργύρια» είδαμε, πως προσδιορίστηκε το ύψος του τιμήματος της προδοσίας…. Τώρα το εδ. 13 μας προϊδεάζει για την κατάληξη των τριάντα αργυρίων,- αφού ο Ιούδας ξαφνικά τ’ αποποιείται,- μέχρι αυτά να δοθούν τελικά από τους πρεσβυτέρους –όπως θα δούμε αλλού,- για την απόκτηση ενός χωραφιού που ανήκε σε κάποιον κεραμέα. (ενν.αγγειοπλάστης)

Η ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ:

Τότε, ο Ιούδας, αυτός που τον παρέδωσε, βλέποντας ότι καταδικάστηκε, αφού μεταμελήθηκε επέστρεψε στους πρεσβύτερους τα 30 αργύρια, λέγοντας: Αμάρτησα, επειδή παρέδωσα αθώο αίμα. Και εκείνοι είπαν: Και σε μας, τι; Αφορά εσένα. 5 Και ρίχνοντας τα αργύρια μέσα στον ναό, αναχώρησε…. (Ματθ.27:3-5)

Μια πρώτη λεπτομέρεια αυτής της προφητείας που μας αφήνει κατάπληκτους ως προς την εκπλήρωσή της αφορά τ’ αργύρια. Όταν αυτά επεστράφησαν, ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ ΣΕ ΧΕΡΙΑ αλλά όπως έλεγε η προφητεία, ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΝ ΚΑΤΩ! (και έρριψα αυτά..)

Επίσης, ο Τόπος που πετάχτηκαν δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε τόπος αλλά ο Ναός του Θεού στην Ιερουσαλήμ.

Σε όλα αυτά να επισημάνουμε για τον Ιούδα, πως με τον όρο που χρησιμοποιεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος «μεταμελήθηκε,» ΔΕΝ εννοεί ότι μετανόησε, διότι σ’ αυτήν την περίπτωση θα ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΤΥΨΕΩΝ ΤΟΥ, ΟΣΟ ΒΑΡΥ ΚΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΕΠΡΑΞΕ…! Όμως, ο άνθρωπος αυτός, αποκομμένος από τον κύκλο των μαθητών του Ιησού και αποδιωγμένος ακόμα κι απ’ αυτούς που χάρηκαν με την προδοσία του, βρέθηκε σε τραγική κατάσταση και σε απόγνωση τέτοια, -υπερβολική λύπη λέγεται,-(Β΄Κορ.2:7) που προτίμησε να κρεμαστεί, οδηγώντας την ψυχή του στον θάνατο και όχι στον Χριστό για να ζήσει.

Παρόμοια ανομήματα ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΣΙΜΑ, (Ματθ.12:31, Λουκ.12:10)  όπως του Δαυίδ που με δόλο σκότωσε τον Ουρία τον Χετταίο για να πάρει την γυναίκα του, (Β΄Σαμ.12:13) του Πέτρου που με τον χειρότερο τρόπο αναθεμάτισε αρνούμενος τον Κύριο τρείς φορές, (Ματθ.26:75) του τελώνου της παραβολής, για τον οποίον υποθέτουμε πως είχε αδικήσει πάρα πολλούς ανθρώπους, (Λουκ.18:13) κ.α., ισχύει η ρήση του αποστόλου Παύλου που λέει:

Η κατά Θεόν λύπη γεννά μετάνοιαν προς σωτηρίαν αμεταμέλητον· η λύπη όμως του κόσμου γεννά θάνατον. (Β΄Κορ.7:10)